Πώς θα βοηθήσω το παιδί μου να αναπτύξει ασφαλή συναισθηματικό δεσμό;
H θεωρία του δεσμού ή της προσκόλλησης είναι από τους πιο μελετημένους τομείς της Ψυχολογίας σήμερα. Η Ainsworth (1978) και ο Bowlby (1995) αναφέρονται συχνά στη θεωρία του δεσμού. Το μοντέλο αυτό του δεσμού εξηγεί τις βρεφικές συμπεριφορές όσον αφορά στο πρόσωπο φροντίδας, κατά τη διάρκεια στιγμών αποχωρισμού και επανένωσης.
Η θεωρία της προσκόλλησης αναφέρεται στο συναισθηματικό δεσμό ανάμεσα στο βρέφος και το κύριο πρόσωπο που το φροντίζει (συνήθως τη μητέρα). Η φύση και η μορφή της πρώτης σχέσης γίνεται μοντέλο για τις μετέπειτα σχέσεις , προκαλώντας προσδοκίες για το αν το άτομο είναι άξιο αγάπης και κατά πόσο μπορεί να βασιστεί στους άλλους.
Πιστεύεται ότι αυτού του είδους οι συμπεριφορές δεσμού, οι οποίες μορφοποιούνται στην βρεφική ηλικία, θα βοηθήσουν τους ανθρώπους να σχηματίσουν σχέσεις δεσμού με τις οποίες θα συναναστρέφονται και ως ενήλικες.
Πώς όμως μπορεί ένας γονέας να δημιουργήσει και να διατηρήσει έναν ασφαλή συναισθηματικό δεσμό με το παιδί του;
Το «Attachment Parenting» (ανατροφή που βοηθάει στην ανάπτυξη δεσμού) αποτελεί μια ολόκληρη φιλοσοφία στην ανατροφή των παιδιών η οποία βασίζεται στη φροντίδα της σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ γονέα και παιδιού, καθώς ο γονέας καλείται να ανταποκριθεί με ευαισθησία και ενσυναίσθηση στις ανάγκες του.
Τον όρο «Attachment Parenting» εφηύραν ο παιδίατρος William Sears και η νοσοκόμα γυναίκα του Martha πριν από περίπου τριάντα χρόνια, βασιζόμενοι στη θεωρία και έρευνες του Bowlby, αλλά και όλων των προηγούμενων ερευνητών. Το ζευγάρι αυτό, έχει γράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων πάνω στο AP. Οι Sears μίλησαν για τα «7 B's», πρακτικές που βοηθούν την ανάπτυξη ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού:
- Birth Bonding: Οι ώρες, ημέρες και εβδομάδες μετά τη γέννηση του μωρού είναι σημαντικές για τη δημιουργία ασφαλούς συναισθηματικού δεσμού μεταξύ της μητέρας και του μωρού. Όσο νωρίτερα δημιουργηθεί αυτή η σύνδεση, τόσο κοντινότερη θα είναι η μεταξύ τους σχέση στην εξέλιξή της.
- Breastfeeding: Ο θηλασμός βοηθά εξαιρετικά την ανάπτυξη του βρέφους καθώς και τη σχέση που αναπτύσσει με τη μητέρα του.
- Babywearing: Το να "φοράς" το μωρό σου, με μάρσιπους και άλλο βρεφικό εξοπλισμό προσφέρει επαφή μεταξύ μωρού και φροντιστή και βοηθά επίσης τη ψυχοκοινωνική του εξέλιξη και το συναισθηματικό δεσμό με το φροντιστή.
- Bedding close to baby: Οποιοσδήποτε διακανονισμός ύπνου προσφέρει τον καλύτερο ύπνο σε όλα τα μέλη της οικογένειας είναι και ο καταλληλότερος. Η συν-κοίμηση προσφέρει στα παιδιά την ασφάλεια ότι οι γονείς είναι κοντά για να τα φροντίσουν και προστατεύσουν.
- Belief in the language value of your baby's cry: Το κλάμα των παιδιών τα βοηθά για την επιβίωσή τους και τους γονείς για την εξέλιξή τους στο γονεϊκό ρόλο. Όταν οι γονείς ανταποκρίνονται με ευαισθησία στο κλάμα του μωρού το βοηθούν να αναπτύξει εμπιστοσύνη προς αυτούς. Το κλάμα για τα μωρά είναι μέσο επικοινωνίας, όχι χειρισμού.
- Beware of baby trainers: Οι διάφορες εκπαιδεύσεις που κυκλοφορούν (ύπνου π.χ) μπορεί να διευκολύνουν το γονέα, αλλά θεωρούνται σκληρές και ακραίες αφού δημιουργούν απόσταση ανάμεσα στο παιδί και το γονέα.
- Balance: Είναι εύκολο κάποιος γονέας να παραμερίσει τις δικές του ανάγκες, όταν προτεραιότητα έχει το παιδί του. Είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό να υπάρχει ισορροπία ανάμεσα στις προσωπικές ανάγκες και στις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας. Ένας γονέας χρειάζεται να ξέρει πότε να ζητήσει βοήθεια, για να διατηρήσει την ισορροπία στη ζωή του.